บทเรียนจากคุณสู่ชีวิตฉัน

ฉันได้พบคุณในเวลาที่เหมาะสม
เมื่อมันถูกทอดทิ้ง
มันเป็นบทกวีที่บริสุทธิ์ในวันนั้น
ที่ทุกอย่างที่ฉันพูด
คุณพยาบาล
มันไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่ผมเคยแต่งตัว
เหมือนสัตว์เดรัจฉาน
เพราะคุณดูแลฉัน
เขาไม่ได้ปล่อยให้ฉันหายใจ
สักครู่ฉันคิดว่ามันเป็น
กับฉันจบ
แต่คุณทำอะไรให้ฉัน?
กำลังทำให้คุณรัก
แล้วมันก็กลายเป็นสำหรับฉัน
แสงดาว, สีแสงจันทร์
และเมื่อคุณปฏิเสธฉันจูบ
ฉันรักคุณมากกว่า
ถ้าฉันทำผิดพลาดเมื่อฉันเขียนความรู้สึก
คือว่าไม่มีการแสดงออกที่แสดงออก
ขณะนี้
ภาษาปล่อยให้กวีฟรี
ที่ฉันเป็นคุณจะมาถึง
ความรักทั้งหมดในตัวฉัน
คุณปล้น
เยาวชนของฉันที่คุณดำเนินการ
แต่เป็นไวน์ฉันกลายเป็น
ขนแข็งที่ฉันสนับสนุน
ฉันไม่ได้กลับมาในเวลา
ฉันไม่อยากกลับไป
ฉันรู้ว่าชีวิตยังมีอยู่มาก
สอนอะไร
ด้วยตัวเอง
ฉันคิดว่าฉันได้เรียนรู้ที่จะรัก